W uchwale przyjętej z okazji 10. rocznicy śmierci Zbigniewa Religi Senat stwierdził: "Jako uczony pracował nad nowymi metodami leczenia, jako lekarz z niespotykaną energią, odwagą i entuzjazmem starał się ratować nawet najciężej chorych, jako polityk zabiegał przede wszystkim o system ochrony zdrowia dający lepszą ochronę pacjentom.” Przypomniano całą drogę życiową profesora. Religa urodził się 16 grudnia 1938 r. we wsi Miedniewice nad Suchą koło Żyrardowa. Świadectwo dojrzałości uzyskał w roku 1956 w warszawskim Gimnazjum im. Bolesława Limanowskiego, a po studiach na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie, w 1966 r. rozpoczął pracę w Szpitalu Wolskim w Warszawie, gdzie uzyskał specjalizację w dziedzinie chirurgii. W tym czasie przebywał na stypendium w Mercy Medical Center na Long Island oraz kształcił się w zakresie chirurgii naczyniowej i kardiochirurgii, m.in. w Sinai-Grace Hospital w Detroit. W 1980 roku rozpoczął pracę w Klinice Kardiochirurgii Instytutu Kardiologii w Warszawie, a od 1984 r. kierował Katedrą i Kliniką Kardiochirurgii Wojewódzkiego Ośrodka Kardiologii w Zabrzu. Tam 15 listopada 1983 r. kierowany przez niego zespół dokonał pierwszego w Polsce udanego przeszczepu serca. W latach 1989-1991 profesor Religa kierował Kliniką Kardiochirurgii Centralnego Szpitala Klinicznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie. W 1995 r. prezydent nadał mu tytuł profesora nauk medycznych. W latach 1996-1999 był rektorem Śląskiej Akademii Medycznej, a od 1998 r. pełnił funkcję krajowego specjalisty w dziedzinie kardiochirurgii i kierownika II Kliniki Kardiochirurgii. W 2001 r. został dyrektorem Instytutu Kardiologii w Warszawie i przeprowadził pierwszy w Polsce zabieg wstrzyknięcia do serca preparatu pobudzającego powstawanie nowych naczyń krwionośnych. Prof. Religa powołał do życia Fundację Rozwoju Kardiochirurgii, która zajmuje się wdrażaniem do praktyki klinicznej innowacyjnych metod leczenia chorób serca, a także działalnością naukowo-badawczą oraz prowadzi działalność szkoleniowo-stypendialną dla polskich i zagranicznych kadr medycznych. Od 1989 r. brał czynny udział w polityce. Był senatorem RP (przez dwie kadencje), posłem na Sejm, oraz ministrem zdrowia. Zmarł w Warszawie 8 marca 2009 r. W uchwale Senatu zwrócono uwagę, że "zdobywając szczyty wiedzy i umiejętności zawodowych, zawsze pozostawał czuły na drugiego człowieka" oraz że "w ciągu całego życia zawodowego łączył pomoc chorym z pracą naukową; publikował, opracował kilka patentów, zdobywał kolejne tytuły naukowe". W uchwale podkreslono, że "Wśród najważniejszych dziedzin jego działalności zawodowo-naukowej znalazły się oczywiście przeszczepianie serca i płuc, ale także chirurgiczne leczenie niewydolności mięśnia sercowego i zatorowości płucnej, kliniczne zastosowanie sztucznego serca oraz stworzenie polskiej zastawki biologicznej i prototypu sztucznego serca". W uznaniu zasług prof. Religa był honorowany wieloma zaszczytami: doktoratami honoris causa licznych uczelni, wieloma odznaczeniami. W 2008 r. otrzymał najwyższe odznaczenie państwowe Order Orła Białego "w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności na rzecz rozwoju kardiochirurgii, za wybitne osiągnięcia w działalności państwowej i publicznej”. Senat wyraził przekonanie, że „prof. Zbigniew Religa na zawsze pozostanie we wdzięcznej pamięci licznych przyjaciół i współpracowników, a przede wszystkim kolejnych pokoleń pacjentów".