Obraz olejny z 1789 roku.    Autor umieścił w środku kompozycji medalion z profilową podobizną Józefa Prozora, który zmarł w poprzednim roku i dla którego obraz ten miał być pośmiertnym hołdem.  Na płótnie widoczni są też m.in. trzej synowie Józefa oraz Ludwika Konstancja z Szujskich, żona najstarszego z nich Karola, namalowanego z piórem w ręce i orderem św. Stanisława na piersi.