Biogram Postaci z tego okresu
 Kazimierz Florian Czartoryski      Kazimierz Czartoryski, Prymas Polski. Portret w zbiorach Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Źródło kopii cyfrowej: Kuria Metropolitalna w Gnieźnie.

Kazimierz Florian Czartoryski  

 
 
Biogram został opublikowany w 1938 r. w IV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
Biogram naukowy jest dostępny wyłącznie w drukowanej wersji PSB. Zapraszamy do zapoznania się z innymi dostępnymi materiałami.
 
 
 

Poniższa nota biograficzna pochodzi z Pocztu Prymasów Polski opublikowanego przez Kurię Metropolitalną w Gnieźnie na stronie www.prymaspolski.pl.

 

Kazimierz Czartoryski

 

Syn Mikołaja i Izabeli z Koreckich, urodził się ok. 1614 r., jego ojciec, książę na Klewaniu, był wojewodą wołyńskim. Bracia przyszłego Prymasa doszli do urzędów wojewody sandomierskiego oraz podkomorzego krakowskiego. Czartoryski uczył się początkowo w domu oraz w łuckim kolegium jezuitów, następnie udał się do Rzymu, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Przyjął wówczas święcenia kapłańskie, Mszę św. prymicyjną odprawił w Loreto. Po powrocie do kraju najpierw posługiwał przy kościele w Klewaniu, następnie trafił na dwór Władysława IV Wazy i został sekretarzem królewskim. Jednocześnie uzyskiwał kolejne beneficja kościelne, były to kanonie: wileńska, płocka i krakowska oraz dziekania kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie. Po otrzymaniu tych ostatnich zrzekł się dwóch pierwszych godności kanonickich oraz opuścił dwór monarszy. W tym czasie był też znanym krakowskim kaznodzieją. Król Jan Kazimierz 23 kwietnia 1650 r. nominował go na biskupstwo poznańskie. Uroczysty ingres do katedry odbył na początku maja 1651 r. W czasie swych poznańskich rządów ściśle współpracował z jezuitami w zwalczaniu innowierców, większość czasu spędzał rezydując w Ciążeniu. W 1655 r. za sprawą Jana Kazimierza został biskupem włocławskim. W okresie potopu szwedzkiego przebywał wraz z królem na Śląsku. Po zakończeniu działań wojennych odnowił życie religijne w swej diecezji. Pracę wznowiło wtedy seminarium duchowne. Czartoryski przeprowadził też lustrację dóbr biskupich (1670 r.) oraz napisał słynny list pasterski, w którym potępił nadużycia sądów podczas procesów o czary. Był przeciwnikiem abdykacji króla Jana Kazimierza. Król Michał Korybut Wiśniowiecki nominował go w 1673 r. na arcybiskupstwo gnieźnieńskie, Czartoryski nie zdążył jednak odbyć ingresu do stolicy prymasowskiej. Zmarł 15 maja 1674 r. w pałacu prymasowskim w Warszawie. Pochowano go w tamtejszym kościele jezuitów.

 
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.