Swoje studia z zakresu fizyki i matematyki pogłębiał w Szwajcarii na Uniwersytecie we Fryburgu, gdzie w 1897 roku został asystentem prof. Józefa Wierusz-Kowalskiego. Potem został kierownikiem technicznym w firmie z polskim kapitałem Société de l’Acide Nitrique. Spółka otworzyła fabrykę  kwasu azotowego, na który było w tym czasie ogromne zapotrzebowanie. Opracowana przez niego metoda produkcji kwasu wymagała jednak kondensatorów wysokiego napięcia, jakich nikt wtedy nie wytwarzał.  Młody naukowiec musiał je więc sam skonstruować. Wkrótce sam zbudował i opatentował szklany kondensator wysokonapięciowy. Badania w zakresie elektryczności uczyniły go światowym autorytetem w tej dziedzinie.  Znalezł sposób zabezpieczania sieci elektrycznych przed wyładowaniami elektrycznymi, które zastosowano potem w całej Europie.  Pracując dla spółki Société Générale des Condensateurs Electriques skonstruował i wdrożył do produkcji wiele rodzajów kondensatorów i bezpieczników, które były potem powszechnie stosowane. W 1907 roku wykorzystano jego urządzenia w największej baterii kondensatorów na świecie, zainstalowanej w nadajnikach na wieży Eiffla. Jednocześnie kontynuował badania nad metodą pozyskania azotu z atmosfery. Szwajcarskie przedsiębiorstwo Aluminium Industrie A.G. Neuhausen zbudowało według jego projektu fabrykę kwasu azotowego w Chippis. W czasie pracy nad kwasem azotowym opracował technologię syntezy cyjanowodoru, która wkrótce weszła do produkcji. Użyteczne wynalazki zaczęły mu przynosić ogromne dochody.  Dzięki nim wzbogacił się i  zamieszkał wraz z żoną i czwórką dzieci w willi „Mont Blanc” u podnóża Alp, gdzie chętnie udzielał gościny podróżującym Polakom. Przyjeżdżał do niego m.in. przy każdej bytności w Szwajcarii jego przyjaciel Józef Piłsudski. Więcej informacji, materiałów i ciekawostek na temat życia i działalności Ignacego Mościckiego znajdziesz na dalszych stronach naszego serwisu.