Guldenstern Zygmunt (1598–1666), kasztelan gdański, członek Komisji Okrętowej królewskiej. Pochodził ze starej szwedzkiej rodziny baronów Gyllenstierna. Był synem szwedzkiego admirała, Jana Nilsona G-a. Ur. zapewne w Szwecji, przebywał już od dzieciństwa w Polsce. Po ukończeniu gimnazjum w Toruniu studiował na uniwersytetach w Rostoku, Strasburgu i Lejdzie, władał kilkoma językami, m. in. biegle francuskim. Po powrocie do Polski dostał się na dwór królewski jako dworzanin, od r. 1630 pełnił funkcję łożnego króla, otrzymywał też pensję l000 fl. rocznie. Na sejmie koronacyjnym 1633 r. otrzymał indygenat polski (h. Guldenstern – siedmiopromienna gwiazda złota w błękitnym polu). Przebywając na Pomorzu i będąc krewniakiem Władysława IV, uzyskał jego zaufanie w sprawach morskich i gdańskich, toteż z chwilą powołania w r. 1635 na nowo przez króla Komisji Okrętowej stanął wraz z Gerardem Denhoffem na jej czele.
W r. 1636 w Toruniu poślubił Annę, jedyną córkę Fabiana Czemy, kasztelana chełmińskiego i starosty sztumskiego, która wniosła mu w posagu starostwo sztumskie. W r. 1641 był G. komisarzem królewskim w Elblągu, a w r. 1645 wziął udział w Colloquium charitativum w Toruniu jako przewodniczący delegacji luteran. W r. 1649 uzyskał ekonomię malborską. W czasie wojny szwedzkiej w r. 1655–6 dowodził obroną Malborka i Sztumu przed wojskami Gustawa Stenbocka i Jakuba Kazimierza de la Gardie. 9 III 1656 r. podpisał G. kapitulację Malborka. W nagrodę za wierność wobec Jana Kazimierza został G. mianowany kasztelanem gdańskim. Godność tę objął w r. 1658, ale nominacja była zapewne wcześniejsza, bo już wydana w r. 1656 w Gdańsku „Stella Aurea” Joachima Pastoriusa jest dedykowana G-owi jako kasztelanowi gdańskiemu. W czasie pertraktacji pokojowych w Oliwie delegacja polska upomniała się o prawa spadkowe G-a na terenie Szwecji. Starania o uzyskanie odszkodowania za skonfiskowane w Szwecji majątki rodzinne prowadził G. bezskutecznie do końca życia za pośrednictwem posłów szwedzkich w Warszawie.
G. zajmował się energicznie sprawami gospodarczymi Szkarpawy i Wielkich Żuław, szczególnie budową wałów przeciwzalewowych. Jeszcze na rok przed śmiercią został wyznaczony do komisji sejmowej powołanej przez sejm w r. 1665 dla usunięcia szkód żywiołowych w ekonomii malborskiej. Zmarł w Gdańsku w r. 1666, tam pochowany został w kaplicy Św. Rajnolda w kościele Mariackim, gdzie istniał marmurowy nagrobek rodziny Guldensternów wykonany przez Eliasza Noskiego. G. pozostawił syna Władysława, który po ojcu objął starostwo sztumskie oraz trzy córki: Katarzynę Lukrecję (żonę Jana Kazimierza Kretkowskiego, a następnie Stanisława Aleksandra Konopackiego), Barbarę (żonę Władysława Kazimierza Łosia, wojewody pomorskiego), Dorotę Felicję (żonę Krzysztofa Drohojowskiego, starosty przemyskiego).
Boniecki; Czaplewski, Senatorowie Prus Król.; – Przezdziecki R., Ätten Gyllenstierna i Polen, Personenhistorisk Tidskrift 1943 XLII 162–74; – Acta Poloniae maritima, Wyd. W. Czapliński, Gd. 1951 VII cz. 1; Dziennik podróży do Polski Karola Ogiera 1635–6, Gd. 1950, 1952 I, II; Lengnich, Gesch. d. Preuss. Lande, VI, VII; – B. Gdań.: rkp. 11, 673; WAP w Gd.: 300, 53, 1157 i 1159 (listy G-a z l. 1650–5).
Marian Pelczar