Kłoczko Wojciech Janowicz h. Ogończyk (zm. 1514), marszałek hospodarski, ochmistrz dworu w. ks. Heleny, żony Aleksandra Jagiellończyka. Pochodził ze starej, choć mało znaczącej bojarskiej rodziny litewskiej. Na zjeździe horodelskim w r. 1413 pradziad K-i, Jerzy Sangaw, przyjęty został przez Mikołaja z Taczowa do herbu Ogończyk (Powała). K. był synem Iwana i nie znanej z imienia Kieżgajłówny. Wyróżnił się w ostatnich latach panowania Kazimierza Jagiellończyka jako dyplomata i namiestnik uciański. W maju 1492 r. posłował do Moskwy z żądaniem odszkodowania za spustoszenie włości briańskich i przy okazji tego poselstwa, występując z upoważnienia marszałka Jana Zabrzezińskiego, przeprowadził nieoficjalne rozmowy z bojarami moskiewskimi na temat projektowanego małżeństwa królewicza Aleksandra z córką w. ks. Iwana III Heleną. W czerwcu t. r. jeździł do Połocka z wiadomością o śmierci króla Kazimierza. W wojnie litewsko-moskiewskiej, rozpoczętej w sierpniu 1492 r., K. nie brał udziału, odegrał natomiast poważną rolę w rokowaniach pokojowych. W czerwcu 1493 r. wyjechał wraz z namiestnikiem ożskim Andrzejem Olechnowiczem do Moskwy dla uregulowania sprawy kniaziów wierchowskich, którzy przeszli na stronę w. ks. Iwana. Misja ta oznaczała decyzję Litwy zlikwidowania konfliktu z Moskwą na drodze pokojowej. Z upoważnienia panów Rady W. Ks. Lit. K. rozpoczął wtedy oficjalne rokowania o małżeństwo Heleny z panującym na Litwie Aleksandrem Jagiellończykiem. W sierpniu t. r. K. ponownie wyjechał do Moskwy, tym razem po glejt dla wielkiego poselstwa litewskiego. Z poselstwem tym, na czele którego stali wojewoda trocki Piotr Montygirdowicz i starosta żmudzki Stanisław Kieżgajło, przybył do Moskwy w styczniu 1494 r.; uczestniczył w zawarciu «wieczystego pokoju» (5 II) i był świadkiem zrękowin Heleny z Aleksandrem (6 II). Po przybyciu Heleny do Wilna i poślubieniu przez nią Aleksandra (15 II 1495) K. został ochmistrzem (marszałkiem) jej dworu.
Najpóźniej w r. 1499 K. przeniesiony został na namiestnictwo kowieńskie i prawdopodobnie w t. r. został marszałkiem hospodarskim, wchodząc jednocześnie do grona panów Rady. Wprawdzie na akcie polsko-litewskiej unii wileńskiej z 20 VII 1499 r. występuje z tytułem namiestnika kowieńskiego i chorążego litewskiego, ale jego chorąstwo jest wątpliwe. Natomiast jako marszałek występuje w źródłach od r. 1500. Piastował także namiestnictwo bielskie, najpóźniej od r. 1506, ale utracił je przed 5 IX 1513 r. Dn. 4 III 1503 r. przyjechał K. do Moskwy jako członek polsko-litewskiego poselstwa, które zawarło z w. ks. Iwanem 6-letni rozejm. Był K. zwolennikiem zacieśnienia związku Litwy z Polską i w r. 1505, wraz z hetmanem Stanisławem Kiszką i kuchmistrzem Piotrem Olechnowiczem, posłował od panów Rady do senatorów koronnych. Analogiczne poselstwo odbył z Kiszką i Olechnowiczem na sejm lubelski 15 I – 18 III 1506 r. dla omówienia zagadnień wspólnej obrony i problemów związanych z projektowanym wyniesieniem na tron królewicza Zygmunta, w którym śmiertelnie chory Aleksander widział swego następcę. Gdy po śmierci Aleksandra (19 VIII 1506) Helena nosiła się z zamiarem powrotu do Moskwy, K. wraz z innymi panami Rady skłonił ją do pozostania na Litwie. Ochmistrzem dworu królowej-wdowy był K. aż do jej śmierci (20 I 1513). W r. 1508 brał udział w poselstwie do Moskwy dla zawarcia «wieczystego pokoju» z w. ks. Wasylem. Ostatnią misję moskiewską odbył K. w r. 1509 wspólnie ze swym szwagrem, wojewodą połockim Stanisławem Hlebowiczem; prowadzono wtedy rokowania o wymianę jeńców litewskich w zamian za członków tych rodzin, które brały udział w spisku i buncie Michała Glińskiego. W październiku t. r. jeździł K. do Lwowa w poselstwie od panów Rady do króla Zygmunta.
Posiadał K. Międzyrzec i Łysków w pow. wołkowyskim, a w r. 1507 Zygmunt I zatwierdził go w posiadaniu Korniałowa w pow. kowieńskim, nadanego mu przez Aleksandra. Trzykrotnie żonaty: z Zofią Czetwertyńską (Duńczewski), z Katarzyną Ostrogską (Uruski) i z Marią Hlebowiczówną, pozostawił K. z pierwszej żony syna Macieja, wojewodę witebskiego i starostę żmudzkiego.
Boniecki; Boniecki A., Poczet rodów w W. Ks. Litewskim w XV i XVI wieku, W. 1887; Duńczewski S. J., Herbarz wielu domów Korony Polskiej i W. X. Litewskiego, Zamość 1757 II; Kojałowicz W. W., Herbarz rycerstwa W. X. Litewskiego tak zwany Compendium…, Wyd. F. Piekosiński, „Herold Pol.” 1897; tenże, Herbarz szlachty W. Ks. Litewskiego zwany Nomenclator, Wyd. F Piekosiński, „Herold Pol.” 1906; Niesiecki; Uruski; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Białowiejska W., Stosunki Litwy z Moskwą w l. połowie panowania Aleksandra Jagiellończyka, „Ateneum Wil.” T. 7: 1930 s. 64, 66, 70, 103, 105, 107; Kolankowski L., Dzieje W. Ks. Litewskiego za Jagiellonów, W. 1930 I; Papée F., Aleksander Jagiellończyk, Kr. 1949; Semkowicz W., Braterstwo szlachty polskiej z bojarstwem litewskim w unii horodelskiej, w: Polska i Litwa w dziejowym stosunku, W. 1914; – Akta Aleksandra; Akty Zap. Ross., I–II; Pamjatniki diplomatičeskich snošenij Moskovskogo Gosudarstva s Polsko-Litovskim, Wyd. G. Karpov, Sbornik Russ. Ist. Obšč., t. 35; Sbornik materialov Rady V. Kn. Lit.; Skarbiec diplomatów, Zebr. I. Daniłowicz, Wil. 1862 II; Vol. leg., I 130.
Agnieszka Winiarska