Gozimirski Walenty h. Bończa (zm. po 1796), ostatni kasztelan elbląski. Syn Wojciecha i Joanny Chwałkowskiej. Z sejmiku dobrego porządku 1766 r. wyznaczony do komisji skarbowej województw poznańskiego i kaliskiego. Mianowany skarbnikiem wschowskim 1769 r., awansował t. r. na wojskiego mniejszego tej ziemi. Był też w r. 1772 chorążym chorągwi pancernej. Posłując z pow. kcyńskiego na sejm 1773 r., znalazł się w t. r. wśród członków delegacji sejmowej. W jej obradach nie odznaczył się szczególniejszą aktywnością. Na sesji 6 IX 1773 r. wzywał do utrzymania Noteci jako linii granicznej polsko-pruskiej. Przestrzegał, iż urzędnicy pruscy skoro raz znajdą się na drugim brzegu tej rzeki w pow. kcyńskim, coraz dalej «orły pomykając», silnie uszczuplą teren woj. gnieźnieńskiego. Dopominał się szybkiej ewakuacji pruskich wojsk i zalecał staranie o ulżenie losu nękanej kontrybucjami objętej kordonem pruskim szlachty oraz tamtejszego duchowieństwa pozbawianego dóbr i dotychczasowej pozycji prawnej. W głosie swym z 14 IX domagał się utworzenia komisji dla rozpatrzenia sprawy zabójstwa Gertrudy Komorowskiej. Powoływał się w tym na swą instrukcję, ale dyktowały mu te słowa zapewne i względy rodzinne, był bowiem przez żonę dość blisko spowinowacony z Komorowskimi. Na sesji 5 X raz jeszcze wrócił do sprawy granicy z Prusami, żądając jak najszybszego wyłonienia komisji granicznej z szerokim udziałem ludzi miejscowych, cieszących się zaufaniem współobywateli. Do tej komisji obok innych wszedł i G. Sejm delegował go ponadto do 10 rozmaitych komisji wybranych dla sądzenia sporów prywatnych, przeważnie granicznych lub spadkowych, kierowanych przez strony do sądu konfederackiego. Nie zawahał się wejść do liczby komisarzy, którzy mieli sądzić spór o spadek po zmarłym Rafale Bnińskim, kasztelanie śremskim, ojcu własnej żony. Ten sam sejm nadał mu jako «nagrodę zasłużonych» starostwo średzkie prawem emfiteutycznym na lat 50, którego zresztą nie objął. Szambelanem królewskim został w r. 1776, kawalerem Orderu Św. Stanisława w 1777, wojskim większym wschowskim w 1778, stolnikiem wschowskim w 1782 i t. r. posłował na sejm z woj. poznańskiego. W r. 1787 otrzymał kasztelanię elbląską, tytularną wobec odpadnięcia Prus Królewskich. Podpisał 7 X 1788 r. akt konfederacji przy zaczęciu sejmu, w r. 1789 dostał Order Orła Białego, ale w obradach sejmowych aktywniejszego udziału nie brał. W r. 1790 był prezesem komisji cywilno-wojskowej woj. gnieźnieńskiego. Złożył w Gnieźnie 23 VIII 1792 r. akces do konfederacji targowickiej i w r. 1793 tytułował się jej wielkopolskim «konsyliarzem prezydujacym». Przeżył zabór Wielkopolski i w r. 1796, jako jeden z deputatów szlacheckich jeździł do Królewca dla złożenia hołdu królowi pruskiemu.
Prócz Świątkowa i Uścikowa miał jeszcze w tym samym pow. kcyńskim Samoklęski i Kaczkowo, Modliszewko z przyległościami w pow. gnieźnieńskim oraz Wysławice w pow. pyzdrskim. Ożenił się 23 XI 1771 r. z Urszulą Bnińską, córką Rafała, kasztelana śremskiego, i Marianny Kwileckiej, wdową po wuju G-ego Andrzeju Chwałkowskim, skarbniku wschowskim. G. był bezdzietny.
Boniecki; Uruski; – Wegner L., Konfederacja województw wielkopolskich dn. 20 sierpnia 1792 r., P. 1863 s. 566, Rocz. Tow. Przyj. Nauk Pozn., II; – Protokół albo opisanie zaszłych czynności na delegacji od Stanów Rzeczypospolitej na sejmie ekstraordynaryjnym warszawskim, W. 1775 I 5, 302, II 11, 169; Vol. leg., VIII 78, 139, 243, 280, 284, 287, 313, 320, 324, 361, 364, 376, 377, 382, IX 47; – Arch. Paraf. Samoklęski; Liber copul.; Arch. Państw. w P.: Inskr. Grodz. Pozn. nr 1185 k. 226 v., nr 1348 k. 2, nr 1362 k. 87 nr 1364 k. 81, nr 1365 k. 547, nr 1368 k. 55, nr 1370 k. 140, nr 1375 k. 34, Inskr. Grodz. Gniezn., nr 105 k. 123, nr 107 k. 31, 39.
Włodzimierz Dworzaczek