Mądrzykowski Michał (1774–1831), żołnierz Legionów Dąbrowskiego, major milicji Wolnego Miasta Krakowa. Ur. 29 IX, uczęszczał do szkół w Brodach i w Łucku. W dziewiętnastym roku życia opuścił dom rodzicielski i przez Multany, morzem dostał się nad Bosfor. Na okręcie «Maria» przybił do Wenecji, przebył Alpy i 1 II 1795 wstąpił jako ochotnik do 26 p. lekkiej piechoty francuskiej. Odesłany zaraz do armii włoskiej, dowodzonej przez Bonapartego, odbył z nią dwie kampanie. W dn. 1 III 1797 przeniesiony został w randze sierżanta w Mediolanie do Legionu polskiego. W miesiąc później został ranny w bitwie pod Weroną. Drugą poważną ranę odniósł pod Bousoling (1799). Był w oblężonej Mantui i po kapitulacji został jeńcem austriackim. Wymieniony za majora Kolbe, w dalszym ciągu kampanii (1801) mianowany został podporucznikiem w 5 batalionie legii. W r. 1803 odpłynął z 114 półbrygadą polską na wyspę San Domingo. Wzięty do niewoli przez Anglików, przedostał się do Stanów Zjednoczonych, skąd przybył na wyspę Elbę i 2 V 1804 wstąpił na nowo do 1 p. Legionów polskich w Ferrarze. W. l. 1805–7 odbywał kampanie we Włoszech, bił się pod Castelfranco, w Kalabrii, w Neapolu, pod St.-Euphémie; w dn. 15 VII 1807 otrzymał nominację na kapitana w 2 p. legii nadwiślańskiej. Pułk organizował się we Wrocławiu, więc z Neapolu udał się tam prosto, a z pułkiem przez Westfalię do Hiszpanii. Brał udział w całej kampanii hiszpańskiej 1809 r. Ranny przy oblężeniu i zdobyciu Saragossy, otrzymał Krzyż Legii Honorowej. Ponownie ranny przy oblężeniu Tortosy (1810), otrzymał za waleczność Złoty Krzyż Wojskowy. W r. 1812 powrócił z Hiszpanii, zamieszkał w Krakowie, otrzymał pensję w kwocie 2 600 złp. i posadę urzędnika w dyrekcji skarbowej. Przy organizacji milicji krakowskiej mianowany kapitanem, awansował 23 XII 1820 na majora, szefa żandarmerii, z dodatkiem służbowym 1 000 złp., i komendanta placu m. Krakowa. Doświadczony żołnierz, zaprowadził w krakowskiej milicji wojskową karność i powiększył jej szeregi.
M. zmarł na cholerę 22 V 1831 w Krakowie, pozostawiwszy czworo drobnych dzieci i żonę Helenę z Hallerów (córkę Baltazara i Barbary Morawskiej), dla których na sejmie 1833 r. wyjednano emeryturę. Jego wnukiem był Michał Filip Mądrzykowski (zob.).
Louis J. Wawel, Dawna milicja krakowska, Kr. 1882.
Red.