Kazimierz IV Jagiellończyk, z dynastii Jagiellonów, ur. 30 XI 1427, Kraków, zm. 7 VI 1492, Grodno, król polski, wielki książę litewski, syn Władysława II Jagiełły i Zofii (Sonki), młodszy brat Władysława III Warneńczyka, ojciec m.in.: Władysława II Jagiellończyka, Kazimierza, Jana I Olbrachta, Aleksandra, Zygmunta I Starego i Fryderyka. Po koronacji wznowił unię personalną z Litwą; opierał się na średniej szlachcie, zwłaszcza wielkopolskiej, skutecznie walczył z małopolską opozycją możnowładczą kierowaną przez kardynała Z. Oleśnickiego; 1454 wydał akt inkorporacyjny Prus do Polski i wypowiedział wojnę Krzyżakom zakończoną 1466 zwycięskim pokojem toruńskim; jednocześnie, chcąc pozyskać szlachtę wielkopolską dla pospolitego ruszenia, nadał jej przywilej cerekwicki, obejmujący później inne dzielnice (nieszawskie statuty); 1456–57 włączył do Korony księstwo oświęcimskie, a 1462 i 1476 — część Mazowsza (księstwo bełskie, ziemię rawską, gostyńską i sochaczewską — z ziem tych utworzono województwo rawskie); 1474 toczył nieudaną wojnę z królem węgierskim Maciejem Korwinem o włączenie Śląska do Polski; po długoletnim sporze z papiestwem i biskupami polskimi zapewnił sobie prawo obsadzania katedr biskupich; 1470–79 walczył z biskupem warmińskim M. Tungenem (tzw. wojna popia); nie udało mu się zatrzymać ekspansji moskiewskiej, utracił drobne terytoria na pograniczu litewsko-ruskim; uaktywnił politykę dynastyczną przez wprowadzenie swego syna, Władysława Jagiellończyka, na tron czeski (1471) i węgierski (1490); pozostawił Polskę w rozkwicie gospodarczym i kulturalnym.

M. BOGUCKA Kazimierz Jagiellończyk i jego czasy, wyd. 2 Warszawa 1998.

 Treść biogramu pochodzi z bazy wiedzy WN PWN, zobacz także: Encyklopedia PWN (https://encyklopedia.pwn.pl), Słowniki języka polskiego (https://sjp.pwn.pl), i Słowniki obcojęzyczne (https://translatica.pl).