Brownsford Kazimierz (1856–1925), poseł do sejmu polskiego. Ur. 4 XII w Lubowiczkach w pow. gnieźnieńskim z Antoniego i Rozalji z Grabskich. Szkoły średnie kończył w Śremie i w Poznaniu, poczem pracował na roli, administrując przez 16 lat majątkami ziemskiemi w Poznańskiem i Królestwie. Pracę społeczną rozpoczął w r. 1886 od Kółek rolniczych włościańskich i udziału w Towarzystwie Rolniczem Poznańsko-Szamotulskiem, pisując zarazem artykuły rolnicze w »Ziemianinie«. Kiedy założono w Poznaniu »Bractwo Kwestarskie« dla opieki nad sierotami, został członkiem zarządu; wchodził także w skład zarządu pierwszej w Poznaniu Sodalicji Marjańskiej, w r. 1895 założonej. Od r. 1893 pomagał ojcu w redakcji »Poradnika Gospodarskiego«, w tym okresie pozostawał w ciągłym kontakcie z sędziwym już patronem Kółek włościańskich, Jackowskim, skąd zapewne wynikło przywiązanie B-a do Kółek. Po śmierci ojca objął samodzielnie redakcję »Poradnika«; przysporzył mu sporo czytelników dzięki podróżom do Królestwa i Galicji. Wielką wziętością cieszył się też »Poradnik« na Górnym Śląsku, dokąd B. jeździł by założyć Kółko włościańskie. Od 12 III 1901 objął sekretarjat i kasę Patronatu Kółek z inicjatywy patrona Józefa Chłapowskiego. W tym samym roku należał do zarządu tzw. Towarzystwa Antyhazardowego. Jako redaktor »Poradnika Gospodarskiego« wydawał »Kalendarz rolniczy« ze schematami rachunków gospodarskich. Równocześnie był prezesem Kółka włościańskiego na Winiarach pod Poznaniem, jeździł z wykładami na powiatowe zebrania Kółek. W l. 1912–22 był członkiem zarządu w Centralnem Towarzystwie Gospodarczem i w tym charakterze organizował najpierw jawne a potem tajne kursy oświatowo-rolnicze dla młodzieży włościańskiej i urzędników gospodarczych. Znalazł też czas na przewodnictwo w Towarzystwie ku wspieraniu urzędników gospodarskich. W r. 1915 należał do komitetu niesienia pomocy w Królestwie, oraz do Rady Głównej Opiekuńczej w Warszawie. Był wreszcie prezesem Rady Wyższej w Konferencji św. Wincentego à Paulo, wiceprezesem Caritasu, opiekował się żłóbkami dla dzieci. W styczniu 1919 jeździł do Lwowa z transportem żywności w charakterze członka poznańskiego Komitetu Pomocy dla Lwowa. W maju tegoż roku jeździł do Paryża, by dopilnować u polskich delegatów na kongresie wersalskim pozostawienia powiatu wieleńskiego w granicach Polski. W tym samym roku złożył redaktorstwo »Poradnika«, który przejęła na własność Izba Rolnicza, natomiast zatrzymał stanowisko wicepatrona Kółek na pow. poznański. W tymże roku wstąpił do Narodowego Związku Ludowego i z jego ramienia otrzymał mandat poselski do pierwszego sejmu. Tam pracował w Komisji Rolnej i odznaczył się gorącą obroną praw Kościoła katolickiego w Polsce. Jego inicjatywie zawdzięcza Izba sejmowa zawieszenie w niej krzyża.
24 II 1920 walne zebranie Kółek włościańskich w Wielkopolsce wybrało B-a patronem. Nastąpiła reorganizacja Kółek, usamodzielnienie ich a zarazem związanie z Izbą Rolniczą. Nowy patron, mający wieloletnie doświadczenie w pracy nad Kółkami, odwiedzał wszystkie okręgi, zwiększył liczbę wicepatronatów i dał inicjatywę do wzrostu organizacji o 120 Kółek w czasie swego patronatu. Wznowił wydawnictwo »Kalendarza rolniczego« dla włościan, wydawał własnym nakładem książeczki rachunkowości rolniczej. Wznowił wreszcie kursy oświatowe dla członków Kółek i ich synów. Z jego inicjatywy Związek Kółek współdziałał ze założonem świeżo Zjednoczeniem Producentów Rolnych. B. gorąco propagował utworzenie z Kółek wielkiej Instytucji Spółdzielczej. Na skutek różnic zdań co do reorganizacji i zjednoczenia ruchu rolniczego zrzekł się patronatu, ale walne zebranie nie przyjęło rezygnacji. Wybrany powtórnie posłem w r. 1922, przewodniczył sejmowi do wyboru marszałka Rataja i pracował w Komisji regulaminowej i nietykalności poselskiej. Przy tak rozległej działalności społeczno-organizatorskiej znalazł jeszcze czas na wiceprezesurę w Tow. Literatów i Dziennikarzy, na kuratorjum fundacji hr. Potulickiej dla Uniwersytetu Lubelskiego. Przyjął wreszcie stanowisko wiceprezesa Tow. Pracy Katolickiej, dając w niem inicjatywę do założenia Komitetu budowy Pomnika Wdzięczności Sercu Jezusowemu. Głęboko religijny, bezinteresowny, wzór społecznika katolickiego, dzięki wybitnej pracy charytatywno-katolickiej otrzymał od papieża komandorję orderu Grzegorza Wielkiego. Zmarł 11 IX 1925. Pochowany na cmentarzu przy ul. Towarowej w Poznaniu.
Kazimierz Brownsford… wspomnienie pośmiertne, P. 1926; Karwowski St., Historja W. Ks. Poznańskiego, P. 1931, III; »Ziemianin«, P. 1892 i n.; »Poradnik Gospodarski«, P. 1895 i n.; Rocznik Walnego Zebrania Centralnego Towarzystwa Gospodarczego, P. 1896 i n.; »Dziennik Pozn.« 1919; Mościcki H. i Dzwonkowski W., Parlament Rzeczypospolitej Polskiej, W. 1928; Księga Pamiątkowa Związku Poznańskich Kółek Rolniczych, P. 1926; Brownsford K., Historja Poradnika Gospodarskiego, P. 1920.
Witold Jakóbczyk