Miarka Karol (1856–1919), drukarz i wydawca. Ur. 11 VI w Pielgrzymowicach (pow. pszczyński), był synem Karola (zob.) i jego pierwszej żony nie znanej z imienia i nazwiska. Ukończył gimnazjum w Cieszynie, następnie praktykował w drukarni i wydawnictwie ojca w Mikołowie. W celu poznania większych drukarń i wydawnictw odbył wiele podróży w Polsce i za granicą: m. in. był w Lipsku, Pradze, Einsiedeln – w wydawnictwie dzieł religijnych braci Benziger (Szwajcaria). Wszędzie studiował problemy wydawnicze. Ok. r. 1882 objął część drukarni ojca w Mikołowie, wydając głównie kalendarze przeznaczone dla ludu, cieszące się dużą popularnością. Pierwszy kalendarz M-i, pt. Kalendarz Mariański, ukazał się w r. 1884. Cechowała M-ę przedsiębiorczość, zapobiegliwość i oszczędność. Dochody ze swych wydawnictw inwestował w drukarnię, którą kilkakrotnie powiększał i przenosił na inne miejsce, do pomieszczeń coraz obszerniejszych. W r. 1894 wybudował wielki zakład drukarski (przy obecnej ul. K. Miarki) w Mikołowie, wyposażony w nowoczesne maszyny i urządzenia. Zastosował w nich napęd parowy i elektryczny, centralne ogrzewanie, kanalizację i wodociągi. W drukarni pracowało ponad 90 osób, m. in. pisarz Franciszek Ksawery Tuczyński, w l. 1890–1911 Jan Kwiatkowski, początkowo jako zecer, potem kierownik literacki wydawnictwa, Jan Małek, jako kierownik drukarni, w l. 1895–9 Antoni Stefański. W r. 1884 zakład przyjął nazwę: Wydawnictwo Dzieł Ludowych K. Miarki w Mikołowie. Oprócz publikacji o charakterze popularnym, o treści religijnej i moralizatorskiej, M. wydawał książki bardzo starannie, pięknie oprawione i ilustrowane, na luksusowym papierze. Dzięki dobrze zorganizowanemu kolportażowi wydawnictwa M-i były znane w Polsce i za granicą, docierając do ośrodków polonijnych w Ameryce. Składy wydawnictw M-i znajdowały się w księgarni G. Centnerszwera w Warszawie, F. Westa w Brodach, w firmie W. L. Gubrynowicza i Schmidta we Lwowie, u Kubaczki i Langa w Białej.
W wydawnictwie M-i drukowano „Biblioteczkę dla Dziatwy i Młodzieży Polskiej” oraz czasopisma: w l. 1885–91 miesięcznik religijny „Zdrowaś Maria”, w r. 1887 „Wolne Chwile” – dwutygodnik zawierający powieści, podania, wiersze itp., w l. 1891–3 „Misjonarza Katolickiego”, w l. 1894–6 „Przyjaciela Rodziny”, w l. 1906–8 tygodnik „Rodzina”. Ponadto z zakładu M-i wychodziły śpiewniki, książki do nabożeństwa i katechizmy. W serii „Biblioteka Ludowa” ukazywało się wiele ilustrowanych bajek i opowiadań dla dzieci i młodzieży, elementarze, broszury i powieści. Z wydawnictwa M-i wychodziły liczne utwory sceniczne, zwłaszcza jego ojca, publikacje z zakresu literatury polskiej. W l. 1898–1908 w serii „Nowa Biblioteka Pisarzy Polskich” ukazywały się dzieła A. Mickiewicza, J. Słowackiego, Z. Krasińskiego, W. Pola, W. Syrokomli, A. Dygasińskiego. W r. 1910 M. ogłosił bogato ilustrowane „Żywoty Świętych Pańskich” P. Skargi. Za swoje publikacje eksponowane na wystawie krajowej we Lwowie w r. 1894 otrzymał M. złoty medal. Niektóre wydawnictwa M-i ukazywały się w ogromnych, jak na owe czasy, kilkudziesięciotysięcznych nakładach, a „Kalendarz Mariański” osiągnął nakład 150 000 egzemplarzy. Wiele publikacji drukował M. wspólnie z innymi wydawcami: Edwardem Feitzingerem z Cieszyna i ks. Stanisławem Stojałowskim. Wszystkie wydawnictwa utrzymane były zawsze w duchu polskim, ludowym i moralizatorsko-religijnym. Od r. 1879 w wydawnictwie M-i tłoczono czasopismo niemieckie „Oberschlesische Rundschau”. M. ogłaszał katalogi firmy, m. in.: Spis dzieł nakładowych Wydawnictwa Dzieł Ludowych K. Miarki w Mikołowie… wyłożonych na powszechnej wystawie krajowej we Lwowie (1894), Katalog książek modlitewnych… wydanych lub w większej ilości nabytych… (1894), Katalog wydawnictwa K. Miarki w Mikołowie (1905).
Na początku XX w. firma wydawnicza M-i przeżywała poważne trudności finansowe. Aby im zaradzić, M. sprzedał w r. 1910 wydawnictwo „Oberschlesische Rundschau”, które kupił od M-i wraz z maszyną drukarską i czcionkami niemieckimi dotychczasowy jego współpracownik Jan Małek. Nie rozwiązywało to jednak kłopotów finansowych i na początku 1908 r. powstał projekt przekształcenia wydawnictwa w polską spółkę akcyjną z M-ą na czele. Mimo intensywnych rozmów między działaczami polskimi z Górnego Śląska i z Poznańskiego projekt nie został zrealizowany. Ostatecznie w r. 1910 M. oddał wydawnictwo i drukarnię koncernowi prasowemu Adama Napieralskiego za fundusze dostarczone przez Macieja Mielżyńskiego. Po pewnym czasie przeniósł się do Wrocławia, a następnie do Raciborza. Tu wspólnie z Janem Kwiatkowskim prowadził od r. 1912 Biuro Literacko-Wydawnicze. Zmarł 12 V 1919 w Raciborzu. Ożeniony z Franciszką z Nuchtenów, córką Emila, ówczesnego burmistrza Mikołowa, potomstwa nie zostawił.
Do drugiej wojny światowej działała w Mikołowie Spółka Wydawnicza pod firmą K. Miarki. Jej długoletnim dyrektorem był J. Herman, do r. 1921 współpracownik bytomskiego „Katolika”.
Enc. Wiedzy o Książce, Wr.–W.–Kr. 1971; Słownik Pracowników Książki Pol., (bibliogr.); – Hierowski Z., Życie literackie na Śląsku w latach 1922–1939, Kat. 1969; Mierzwianka J., Czasopisma oświatowe K. M-i młodszego, „Biul. Inform. B. Śląskiej” R. 17: 1972 s. 9–114; Ogrodziński W., Dzieje piśmiennictwa śląskiego, Kat. 1965; Prus K., Z przeszłości Mikołowa i okolicy, Mikołów 1932 s. 441–5; Szymiczek F., Polskie biblioteki ludowe w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym w l. 1901–1904, „Roczn. B. Narod.” T. 8: 1972 s. 223–42; Wilczek S., Wydawnictwo K. M-i i jego rola w szerzeniu kultu Mickiewicza, w: Adam Mickiewicz. Materiały sesji WSP w Katowicach, Kat. 1958 s. 168–90; – Arch. Państw. we Wr.: Biuro Prezydialne Rejencji Opolskiej 32, 192; Śląski Inst. Nauk. w Kat.: Śląska kartoteka biograficzna.
Mieczysław Pater