Symior Jan (1879–1959), salezjanin, rektor Polskiej Misji Katolickiej w Londynie.
Ur. 12 XII w Kadłubie Wolnym (pow. oleski), w rodzinie Antoniego, rolnika, i Józefy z domu Niesłony. Miał sześcioro rodzeństwa, m.in. dwóch braci Franciszka (1874–1920), salezjanina, i Antoniego (1882–1933), salezjanina, doktora filozofii, ekspozyta ekspozytury paraf. św. Stanisława Kostki w Krakowie, w l. 1930–3 inspektora inspektorii salezjańskiej w Polsce.
S. uczył się w szkole elementarnej w Zębowicach (pow. oleski). W r. 1894, idąc w ślady starszego brata Franciszka, udał się do Włoch, gdzie w Valsalice koło Turynu podjął naukę w salezjańskim gimnazjum dla Polaków. W r. 1897 w Foglizzo wstąpił do nowicjatu salezjańskiego i 3 X 1898 złożył tam śluby zakonne. Następnie w Ivrei i Turynie studiował filozofię. Odbył praktykę pedagogiczno-pastoralną w zakładach salezjańskich w Turynie oraz La Navarre i Marsylii we Francji. W Marsylii dodatkowo studiował teologię, którą następnie ukończył u salezjanów w Oświęcimiu. Dn. 22 IV 1905 przyjął święcenia kapłańskie w kościele św. Barbary w Krakowie z rąk bp. Anatola Nowaka. Skierowany do Oświęcimia, pracował wśród rzemieślników, po czym od 26 VII 1907 był kierownikiem oratorium dla młodzieży męskiej w nowo otwartym domu salezjańskim w Przemyślu na Zasaniu; uczył też religii w czteroklasowej szkole ludowej męskiej.
S. został wyznaczony do duszpasterstwa polonijnego w Anglii i od września 1913 kierował jako rektor Polską Misją Katolicką przy Mercer Street w Londynie. Z jego inicjatywy powołano tam komitet budowy polskiego kościoła, założono 2 I 1914 Polskie Katolickie Tow. Dobroczynności oraz reaktywowano w październiku 1915 szkołę polską. Gdy pod patronatem Polskiej Misji Katolickiej w Londynie powstało we wrześniu t.r. Tow. Polsko-Katolickie Orła Białego, S. objął jego przewodnictwo. Od r. 1916 otaczał opieką duszpasterską Polaków i Ukraińców w obozach jenieckich na terenie Wielkiej Brytanii oraz Polaków w mundurach armii kanadyjskiej. Współpracował z powołanym w r. 1917 w Lozannie Komitetem Narodowym Polskim.
Pod koniec r. 1921 wrócił S. do Polski i został proboszczem w Aleksandrowie Kujawskim. Od r. 1925 był dyrektorem i ekspozytem, a od r. 1930 proboszczem paraf. św. Stanisława Kostki na Dębnikach w Krakowie. W l. 1932–8 zbudował tam plebanię, a także wzniósł nowy kościół wg projektu Wacława Krzyżanowskiego. Był współredaktorem wydawnictwa okolicznościowego „Pamiątka konsekracji kościoła parafii św. Stanisława Kostki, Kraków-Dębniki, 9 października 1938 r.” (Kr. 1938). Od r. 1938 pełnił obowiązki rektora kościoła Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych w Oświęcimiu, a od r. 1939 był rektorem kościoła Matki Boskiej Ostrobramskiej na Łyczakowie we Lwowie. W okresie drugiej wojny światowej, podczas okupacji sowieckiej i niemieckiej, zainicjował we Lwowie działalność kuchni ludowych dla biedniejszych rodzin polskich. Przeniesiony w r. 1942 z powodu kłopotów zdrowotnych do Rząski pod Krakowem, został kapelanem sióstr albertynek i nauczycielem religii w miejscowej szkole; sporadycznie prowadził rekolekcje parafialne i misje ludowe. Zmarł 14 XII 1959 w Rząsce, został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Encyklopedia katolicka, L. 1973 I 564; Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, Kat. 1996; Świda A., Inspektorzy polskich prowincji salezjańskich, W. 1989 I (dot. brata, Antoniego); – Brzoza C., Kraków między wojnami. Kalendarium 28 X 1918 – 6 IX 1939, Kr. 1998 (dot. brata, Antoniego); Gąsiorowski W., Historia armii polskiej we Francji 1910–1915, W. 1931; Gula J., The Roman Catholic Church in the history of the polish exiled community in Great Britain, London 1993; Kosiński S., Polscy salezjanie w służbie emigracji 1893–1975, w: Działalność męskich zgromadzeń zakonnych wśród Polonii, L. 1982; Piech S., W cieniu kościołów i synagog. Życie religijne międzywojennego Krakowa 1918–1939, Kr. 1999; Pietrzykowski J., Un secolo di presenza di salesiani Polacchi fra gli emigranti. Cenni storici, „Ricerche Storiche Salesiane” 1999 nr 1 s. 152; tenże, Współtwórcy „salezjańskiego Przemyśla”, „Seminare” 2008 nr 25 s. 461, 465–6, 469; Polska Misja Katolicka w Londynie 1894–1944. Księga pamiątkowa, Londyn [1951] s. 20–2, 50–1 (fot.); Romejko A., Duszpasterstwo polonijne w Wielkiej Brytanii, Tuchów 2001; Rozner S., Żurek W., Salezjanie we Lwowie w latach 1934–1945, „Archiwa, Biblioteki i Muzea Kośc.” T. 68: 1997 s. 401–2; Szczygielski R., Działalność salezjanów polskich na rzecz emigracji londyńskiej 1894–1967 (mszp. z r. 2001 w B. Wyższego Seminarium Duchownego w Lądzie) s. 41–2; Tarka K., Duszpasterstwo polonijne w Wielkiej Brytanii (1918–1940), „Przegl. Polonijny” 2003 z. 4 s. 41–3; Wilk S., Pamiątki działalności salezjańskiej w Przemyślu w kontekście rozwoju dzieła salezjańskiego na ziemiach polskich (1898–1922), w: 100 lat salezjanów w Przemyślu, Przemyśl 2007 s. 35; Żurek W. W., Inicjatywy wychowawcze i dydaktyczne salezjanów w Przemyślu 1907–2007, w: tamże, s. 88, 91; Życie religijne w Polsce pod okupacją hitlerowską 1939–1945, W. 1982; – Elenchus venerabilis cleri archidioeceseos Cracoviensis, 1926–31, Cracoviae 1926–31; toż za r. 1933, Cracoviae 1933; toż za l. 1935–7, Cracoviae 1935–7; – „Tyg. Powsz.” 1955 nr 21; – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne: „Dzien. Pol. i Dzien. Żołnierza” (Londyn) 1959 nr 309; – Arch. Salezjańskiej Inspektorii w Kr.: Teczka personalna S-a, kron. Domu Przemyskiego z l. 1907–13, Nęcek J., Sac. Giovanni Symior, Cracovia 1960 (mszp.); B. Pol. w Londynie: Kartoteka B. Jeżewskiego.
Jan Pietrzykowski