Śledzińska Genowefa, w zakonie Redempta (1921—1978), przełożona generalna zgromadzenia duchaczek.
Ur. 8 III w Augustynowie (pow. kolski), była córką Edwarda (1878—1956) i jego drugiej żony, Bronisławy z Wolickich (zm. 1984), właścicieli dużego gospodarstwa rolnego. Miała siedmioro rodzeństwa: dwóch braci o imionach Antoni (zm. w niemowlęctwie), Stanisławę (zm. 1996), zamężną za Wacławem Rozwadowskim, Edwarda (1925—1983), Krystynę (1923—1997), zamężną za Władysławem Pucelakiem, Stanisława (zm. 1942) i Jana (zm. 1970), oraz przyrodnie siostry: Helenę (zm. 1934), zamężną Jakubowską, i Mariannę, zamężną Więtczak, z pierwszego małżeństwa ojca ze Stanisławą z Wolickich (zm. 1903), siostrą Bronisławy.
W r. 1934 ukończyła Ś. siedmioklasową szkołę powszechną w Izbicy Kujawskiej (pow. kolski). Od września 1938 do 22 VI 1939 uczyła się w Prywatnej Żeńskiej Szkole Przysposobienia Kupieckiego Pierwszego Stopnia prowadzonej przez Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia (duchaczki) w Pacanowie (pow. stopnicki); po jej ukończeniu wstąpiła 8 VIII 1939 do tego zgromadzenia w Krakowie. Po wybuchu drugiej wojny światowej pracowała krótko we wrześniu t.r. jako sanitariuszka w Pacanowie, a potem w okupowanym przez Niemców Lublinie, gdzie dostarczała więźniom na Zamku lubelskim paczki i listy. Prawdopodobnie w tym okresie kontynuowała naukę na poziomie gimnazjalnym w ramach tajnego nauczania. Dn. 28 IX 1940 rozpoczęła w Krakowie nowicjat, przyjmując imię Redempta, a 23 X r.n. złożyła tam pierwszą profesję zakonną. Następnie została skierowana do Lublina, gdzie była wychowawczynią w internacie dla dziewcząt oraz księgową-magazynierką w ochronce Rady Głównej Opiekuńczej. W Lublinie ukończyła w l. 1943—4 kurs stenografii i pisania na maszynie w Inst. Stenografii i Pisania na Maszynie przy Szkołach Handlowych im. A. i J. Vetterów Zgromadzenia Kupców i uczyła tego przedmiotu w dwuletniej Szkole Handlowej prowadzonej przez duchaczki.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej objęła Ś. w r. 1945 funkcję sekretarki w liceum ogólnokształcącym prowadzonym przez duchaczki w Lublinie, ale już w lutym 1946 przybyła do Krakowa i podjęła naukę w Szkole Pielęgniarstwa Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, odbywając praktykę w Szpitalu św. Łazarza. Równocześnie uczestniczyła w kursie wiedzy religijnej, zorganizowanym przez Wydz. Teologiczny UJ. Dn. 20 X 1947 złożyła w Krakowie profesję wieczystą. Po ukończeniu 23 IV 1948 Szkoły Pielęgniarstwa pracowała od 1 VIII t.r. w szpitalu w Chmielniku jako pielęgniarka oddziałowa (prowadziła też aptekę szpitalną), skąd 19 XI przeniosła się do szpitala w Czeladzi, gdzie była pielęgniarką oddziałową i odcinkową na oddziałach chirurgicznym, urazowym i płucnym. Gdy utrudniano kapłanom wchodzenie na teren szpitala, umożliwiała chorym kontakt z nimi, przygotowując pacjentów do przyjęcia sakramentów. Równocześnie w l. 1951—2 pełniła w Czeladzi funkcję wikarii domowej, a następnie przez sześć lat obowiązki przełożonej domu duchaczek.
W lutym 1960 przeniesiono Ś-ą do Krakowa, gdzie została w zgromadzeniu sekretarką generalną; od r.n. sprawowała również funkcję radnej generalnej i przełożonej domu generalnego przy ul. Szpitalnej. Dn. 19 IV 1963 powierzono jej urząd przełożonej generalnej (wybór ponawiano w l. 1969 i 1974). Doprowadziła do odnowy zgromadzenia zgodnie z zaleceniami Soboru Watykańskiego II: zniesienia podziału na chóry (1964), zmodyfikowania habitu (1965) i opracowania nowych Konstytucji (1969, zatwierdzone na okres próby przez kapitułę specjalną w r. 1971). Współpracowała ze zgromadzeniami tego nurtu zakonnego w innych państwach. Podróżowała do Wielkiej Brytanii (1968), Francji (1973), Włoch (1975) i USA (1977). W r. 1975 zorganizowała w Krakowie obchody 800-lecia założenia Zakonu Ducha Świętego. We wrześniu 1977 zaakceptowała wysłanie duchaczek na misje do Burundi (wyjechały w r. 1979). S. zmarła 8 I 1978 w Krakowie w klasztorze przy ul. Lotniczej, została pochowana 13 I w grobowcu zgromadzenia duchaczek na cmentarzu Rakowickim. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył metropolita krakowski kard. Karol Wojtyła w asyście biskupów, częstochowskiego Stefana Bareły oraz pomocniczych: krakowskiego Stanisława Smoleńskiego i kieleckiego Edwarda Materskiego.
Fot. w Mater. Red. PSB; — Boniecki A., Kalendarium życia Karola Wojtyły, Kr. 2000; Kant B., Po prostu matka. Życie z Bogiem, w Bogu i dla Boga matki Genowefy Redempty Śledzińskiej przełożonej generalnej Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego De Saxia, W. 2010 (fot.); Kęder I., Wierzchowska C., Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia (b.m.r.w.) s. 21—2 (fot.); Trąba M., Stosunki wyznaniowe i życie religijne, w: Historia Czeladzi, Czeladź 2012 II (fot.); — „Cor Unum” R. 28: 1996 nr 1 (N. Dalska), R. 32: 2001 nr 2 (taż), R. 34: 2003 nr 1 (M. Jankowska); „Mateusz. Czas. Parafii Wniebowzięcia NMP w Izbicy Kujawskiej” 2014 nr 22, 23; — Nekrologi i wspomnienia pośmiertne z r. 1978: „Cor Unum” R. 16 nr 1 (N. Dalska, K. Wojtyła), „Dzien. Pol.” R. 34 nr 8, „Tyg. Powsz.” R. 32 nr 3, 5; — AP w L.: sygn. 35/774/0 (Woj. Komitet Opieki Społ. w L.); Arch. Generalne Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia w Kr.: sygn. Kr 1, Kr 1.3, Kr 2, Kr 2.2, Kr 2.3, Kr 2.5, Kr 2.6 (kroniki domu kanoniczek przy ul. Szpitalnej 12 w Kr., 1963—72, 1974, 1976—8), sygn. KZK 6 L.p. 52 (Katalog Sióstr Profesek Chórowych…, 1898—1968), sygn. KZK 8 s. 25, 36 (Księga Profesji, 1937—59), sygn. MRAP (akta personalne), sygn. MRK (koresp.), sygn. MRN (notatki), sygn. MRW (wspomnienia i relacje o Ś-iej); IPN w Kr.: sygn. IPN Kr 37/24419 (akta paszportowe, fot.).
Red.