Chąciński Bronisław (1868–1922), lekarz, działacz społeczny. Ur. 6 X w Nagórzycach k. Piotrkowa (gdzie ojciec jego był nadleśniczym w lasach rządowych), z ojca Kwiryna i matki Julii z Becków. Szkołę średnią ukończył w r. 1888 w Piotrkowie, nauki lekarskie w Warszawie (1893). Początkowo praktykował w Stoczku Łukowskim, następnie wyjechał jeszcze na studia do Pragi. Od r. 1897 zamieszkał w Łukowie jako lekarz wolnopraktykujący, od 1903 jako lekarz miejski, a od 1905 aż do zgonu jako ordynator szpitala św. Tadeusza. Trzykrotnie swoim wysiłkiem, a często i funduszem dźwigał ów szpital z upadku: 1915 r. po opuszczeniu Łukowa przez Rosjan, 1918 po zdewastowaniu przez okupantów niemieckich i w 1920 po najściu bolszewickim. Aresztowany przez Niemców, odzyskał wolność na skutek jawnego wzburzenia mieszkańców ziemi łukowskiej. Przez bolszewików skazany na śmierć w r. 1920, ocalał jedynie dzięki nagłemu atakowi wojsk polskich. Nie wahał się spieszyć do pacjentów przez miasto pod gradem kul bolszewickich wśród białego dnia. Dobry lekarz, człowiek uczynny i bezinteresowny, zyskał sobie wielkie uznanie i sympatię całej ziemi podlaskiej. Jako działacz społeczny – pracowity, zaradny i energiczny, należał prawie do wszystkich organizacji w Łukowie, z których wiele sam niemal założył (jak np. polską szkołę średnią przed wojną), a wszystkie wspierał swoją pracą, radą i pieniędzmi. Był prezesem Straży Ogniowej Ochotniczej, Hurtowni Udziałowej, Komitetu Obywatelskiego podczas wojny, pierwszej Rady Miejskiej; doprowadził do założenia elektrowni i łaźni miejskiej, przyczynił się do wydawnictwa »Pamiętnika Łukowskiego« i »Głosu Ziemi Łukowskiej« był członkiem Wydziału Narodowego Łukowskiego i lekarzem P. O. W. Zmarł 13 VI 1922 w czasie gorącej przemowy, którą wygłaszał do harcerzy przy odsłonięciu w Łukowie tablicy pamiątkowej ku czci ks. Brzóski. W pogrzebie uczestniczyły kilkunastotysięczne tłumy i niezliczone delegacje z całego Podlasia. Miasto Łuków uczciło pamięć Ch-go, nadając jego nazwisko ulicy, przy której mieszkał, fundując tablicę pamiątkową pod tablicą ks. Brzóski oraz zawieszając jego portret w sali Rady Miejskiej. Pomocnicą w sprawach społecznych była mu żona Stefania z Becków.
Archiwum Oświecenia Publicznego w Warsz. (Akta Ces. Uniw. Warsz. nr 21, vol. 35, karty 197–208); »Gazeta Powiatu Łukowskiego« nr II [18] z r. 1922; wiadomości udzielone łaskawie przez kolegów Ch-go i córkę p. Halinę Popielowa z Ozorowa.
Walerian Karwasiński