Borzewski Antoni (1868–1920), obywatel ziemski, działacz społeczny, syn Zdzisława i Marji z Szydłowskich, ur. w Ugoszczu, pow. rypińskiego. Ukończył gimnazjum niemieckie w Brodnicy. Studja fachowe odbywał na politechnice w Rydze. W 23. roku życia ożenił się z Heleną Grotowską z Mnicha, pow. kutnowskiego, i objął w posiadanie rodzinne dobra Ugoszcz. Zajął się z zapałem podniesieniem kultury rolnej w swoim majątku i wziął udział w życiu społecznem. Był jednym z głównych założycieli cukrowni w Ostruwitem, pow. rypińskiego, w r. 1900. Należał jako członek rzeczywisty dożywotni do Tow. Rolniczego Płockiego (gubernjalnego) w l. 1901–7. Następnie, gdy powstało w r. 1907 Okręgowe Tow. Ziemi Dobrzyńskiej, brał w niem udział jako wiceprezes od r. 1909, a jako prezes od r. 1914 do lipca 1917. Z wybuchem wojny światowej należał do Gubernjalnego Komitetu Obywatelskiego. W maju 1916 był powołany na członka sejmiku lipnowskiego, obejmującego pow. lipnowski i rypiński. W r. 1920, gdy zaczęła się zbliżać nawała bolszewicka, a nieprzyjaciel ukazał się w sąsiednich powiatach, wysłał rodzinę w bezpieczne miejsce, sam zaś pozostał na straży swego Ugoszcza oraz majątku Długie, należącego do brata Artura. 16 sierpnia w obronie swego dworu stoczył sam jeden ze 180 kozakami walkę do ostatniego naboju, w której zginął. Zwłoki B-go z narażeniem życia wyniosła właścicielka sąsiedniego folwarku Brzóze, Hanna Zembrzuska, i pochowała w grobach rodzinnych w Oborach. Trumnę ponieśli robotnicy z cukrowni Ostrowite, przybyli na ochotnika, aby oddać ostatnią posługę zabitemu szanowanemu bohaterowi. B., był człowiekiem bardzo religijnym; z przekonań konserwatystą.
Podobizna fot. B-o i fot. pałacu w Ugoszczu znajdują się w Muzeum Tow. Naukowego Płockiego.
Gawin-Waśniewska J. (Zbigniew Orlicz), Morituri te salutant, ave Patria (opis najazdu bolszewickiego w Rypińskiem) »Kurjer Płocki« 1920, 89–98, odcinki; Świecki T., i Wybult Fr., Mazowsze płockie w czasach wojny światowej i powstania Państwa Polskiego, 1932.
Aleksander Maciesza