Solecki Adam, krypt.: A. S., Dr A. S. (1893–1944), prawnik, numizmatyk, kolekcjoner. Ur. 1 VIII w Tyczynie koło Rzeszowa, był synem Jana, doktora medycyny.
Uczył się S. w III Gimnazjum w Krakowie i tu 14 VI 1911 uzyskał świadectwo dojrzałości. W l. 1911/12–1913/14 studiował na Wydz. Prawa UJ. Po wybuchu pierwszej wojny światowej, w związku z ofensywą rosyjską, opuścił Kraków i studia prawnicze kontynuował w r. akad. 1914/15 na uniw. w Wiedniu. Absolutorium uzyskał na UJ 31 VII 1915 a doktorat prawa tamże 1 III 1916. Jako prawnik pracował początkowo we Lwowie, a następnie po przeniesieniu się na początku l. dwudziestych do Warszawy był starszym referentem w Wydz. Uniwersyteckim Min. WRiOP do r. 1939.
Już jako student interesował się S. numizmatyką. Uczęszczał na wykłady Mariana Gumowskiego i przez pewien czas był jego sekretarzem. W tym czasie wstąpił do Tow. Numizmatycznego w Krakowie. Zainteresowania numizmatyką kontynuował w czasie pracy zawodowej. Opublikował z tego zakresu ponad 40 prac, głównie na łamach „Wiadomości Numizmatyczno-Archeologicznych”. W l. 1925–39 ogłaszał w nich bieżącą bibliografię numizmatyki polskiej (trzy ostatnie zestawienia wspólnie z ks. Edmundem Majkowskim), opublikował biogramy kilkunastu numizmatyków polskich zmarłych w okresie międzywojennym. Kilka komunikatów poświęcił znaleziskom monet z XVII w. Brał udział w życiu organizacyjnym towarzystw numizmatycznych, m.in. przygotowywał II Zjazd Numizmatyków w Poznaniu w r. 1929, na którym wygłosił dwa referaty (opublikowane w „Pamiętniku II Zjazdu Numizmatyków i Medalografów Polskich w Poznaniu 3 i 4 czerwca 1929”, P. 1930). Kolekcjonował monety polskie, specjalizując się w okresie panowania Jana Kazimierza. Zebrał także obszerną bibliotekę z zakresu numizmatyki. Kolekcja S-ego, uchodząca za jedną z większych prywatnych kolekcji w Warszawie, ukryta wraz z biblioteką w czasie II wojny światowej, zaginęła.
Okres okupacji niemieckiej w l. 1939–44 spędził S. w Warszawie. Utrzymywał wówczas kontakty z kolekcjonerami, m.in. z nieformalnym klubem bibliofilów zbierających się w mieszkaniu Wandy i Stefana Ryglów. W 1. poł. sierpnia 1944, podczas pacyfikacji dzielnicy Ochota (w której mieszkał przy ul. Akademickiej 25) w trakcie powstania warszawskiego, został ujęty i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu (nr 192 095), skąd 21 VIII 1944 przewieziono go do obozu koncentracyjnego Natzweiler, a 1 XI t.r. do Dachau (nr 121 255), gdzie zmarł 3 XI 1944.
O stosunkach rodzinnych S-ego brak wiadomości.
Gumowski M., Bibliografia numizmatyki polskiej, Tor. 1967; Klemensiewicz Z., Bibliografia ekslibrisu polskiego, Wr. 1952; Patryna B., Addenda do „Bibliografii numizmatyki polskiej” M. Gumowskiego (do roku 1965), w: Materiały do bibliografii, numizmatyki, medalografii, sfragistyki i heraldyki polskiej (1966–1970), W. 1973 (zestawienie prac S-ego); PSB (Rypiński Aleksander); Woreyd, Almanach 1929/30; Gumowski M., Straty numizmatyki polskiej w czasie ostatniej wojny, „Wiad. Numizm.-Archeol.” T. 21: 1940–8 [1949] s. 129; Lista zmarłych i zaginionych członków Towarzystwa, tamże s. 138 (nekrolog); Zagórowski, Spis nauczycieli; – Broniszewski J. K., Ochota 1939–1945, W. 1976 s. 488–9; Terlecki W., Dr Adam Solecki, „Biul. Numizm.” 1955 nr 4 (30) s. 22–3; – Gumowski M., Wspomnienia numizmatyka, Kr. 1965 s. 61, 115; Klukowski Z., Dziennik z lat okupacji, L. 1959 s. 224; Miękicki J., Z listów Soubise-Bisiera, „Biul. Numizm.” 1967 nr 27 s. 500–1; – Arch. UJ: S. II 521, WP II 271–279, 424; Polski Czerwony Krzyż (PCK) Biuro Informacji i Poszukiwań w W.: Lista strat PCK, nr 19 185, Wykaz więźniów obywateli polskich zmarłych w obozie koncentracyjnym Dachau, nr 15 994.
Andrzej Wędzki